رابطه شیوه های فرزند پروری با سازگاری اجتماعی و پرخاشگری در دانش آموزان متوسطه شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شیوه فرزند پروری با سازگاری اجتماعی و پرخاشگری در دانش آموزان متوسطه شهر شیراز انجام شد. مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است که در آن از بین کلیه دانش آموزان پسر دبیرستان های ناحیهچهارآموزشوپرورششهرشیرازبا استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایتعداد 350 نفر به عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه فرزندپروری آلاباما (فرایک، 1991)، پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی (سینها و سینگ، 1993) و پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، 1992) به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند و جهت تحلیل داده های جمع آوری شده از آماره های توصیفی،ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج پژهش نشان داد کهبینشیوه های فرزند پروری و مولفه های آن با سازگاری دانش آموزان و مولفه های آن رابطه معناداری وجود دارد؛ همچنین بین شیوه های فرزند پروری و مولفه های آن با پرخاشگری و مولفه های آن نیز رابطه معناداری وجود دارد. به علاوه، نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که شیوه فرزند پروری قادر به پیش بینی سازگاری اجتماعی و پرخاشگری می باشد.